Pamiętnika ciężarnej ciąg dalszy.

Dzień dobry.

Szesnasty tydzień ma się ku końcowi, usg za nami, podobnie jak większość  doświadczeń z pierwszego trymestru.

Koniec z (nadmierną) sennością i mdłościami, psychicznie też jakby trochę lepiej.

Moge już normalnie jeść, co wykorzystuję ochoczo wchłaniając wielkie (jak na mnie) ilości pokarmów różnistych. Najświetniejsze jest to, że pomimo faktu, iż zdarzają sie dni, kiedy kursuję w zasdzie tylko pomiędzy lodówką a stołem (polecam bagietka + kozi twarożek + suszony pomidor lub też rarytas ostatnich dni – dobry chleb z pasztetem i ogórkiem kiszonym), jak do tej pory wagowo nie przytyłam ani grama. Jem dużo, ale żadnych słodyczy (poza owocowymi mentosami oczywiście, hitem tej ciąży). Nie to, żebym się hamowała specjalnie, raczej nie mam ochoty, ale kiedy mama Big B zrobiła ostatnio szarlotkę, zjadłam wielki kawałek, w dodatku z lodami. I jak Olinus Prime i kubatron przywieźli do nas sernik, żywiłam się nim cały ranek.
Oczywiście, brzuch mi urósł i to raczej nie tylko od ciąży, ale też od tłuszczu, ale za to schudły mi nogi i ręce. Będę niebawem wyglądać śmiesznie.

Zaczynają się bóle kręgosłupa, ale mój organizm postanowił przeistoczyć się w coś w rodzaju mojego prywatnego drużynowego (a ja nie jestem szczególną fanką harcerstwa – nic nie mam, ale z własnej woli nigdy bym się nie zapisała) i z rana MUSZĘ wstać się gimnastykować przez chwilę. Podobnie jak MUSZĘ też jeść, kiedy drużynowy żąda, inaczej tracę kontakt z rzeczywistością.

Usg było fajne, wszystko poszło dobrze. To wzruszające i moim zdaniem bardzo intymne doświadczenie.

Tak ogólnie rzecz ujmując, to zgodnie z Waszymi przewidywaniami, jest lepiej, choć nadal nie jest jakoś świetnie. Jak napisałam w mailu do znajomej, ja jednak lubię, jak moje ciało jest moje.

pikfe

Explore posts in the same categories: Ciąża

Tagi: ciąża, samopoczucie w ciąży

You can comment below, or link to this permanent URL from your own site.